Umro je Knut Pedersen Hamsun (19.02.1952), posle Ibzena, najpoznatiji norveški književnik. U svojim spisateljskim počecima, pisao je romantičarskim stilom koji je naginjao ka modernoj književnosti. Bavio se i dramom i poezijom, ali sa slabim uspehom.
Prvo značajno delo mu je „Misterije“, koje su kritičari nazvali „jevanđelje modernizma“. Teško ga je žanrovski odrediti jer se tu prepliću epski i lirski element, sa iracionalnošću kao dominantnom premisom usmerena kritički na građansko društvo i impulsu za oslobođenjem stvaralačke ličnosti. U tom periodu, nastala su dela „Viktorija“, gde je ispevao himnu ljubavi, i „Pan“, koji prikazuje bolnu istinu da stapanje savremenog čoveka sa prirodom više nije moguće, jer je čovek postao „bolesno čedo grada“.
Romani „Viktorija“ i „Pan“, deo su trilogije u koju spada i roman „Glad“, kojim je prvi put privukao pažnju na svoje pero (1890.)
U ovom (polu)autobiografskom delu, opisao je sunovrat mladog pisca i umetnika u ludilo i maniju, kao rezultat gladi i siromaštva.
Dobitnik je Nobelove nagrade za književnost, 1920. godine.
Tridesetih godina prošlog veka, bavio se politikom, promovišući desničarske ideje. Otvoreno je podržavao nacističku filozofiju i Vermaht, kao i norvešku vladu Vidkuna Kvislinga, izdajnika, zbog čega je osuđen na robiju. Nije bila retkost da mu čitaoci vrate kupljene knjige zbog nezadovoljstva političkim idejama, koje je prosejavao kroz dela.
Nikada se nije odrekao, niti pokajao zbog političkih uverenja, to je javno isticao. Hamsun je pionir psihološke literature u kojoj su zastupljene tehnike kao što je unutrašnji monolog i tok svesti protagoniste. Izvršio je veliki uticaj na kolege od pera, kao što su Tomas Man, Maksim Gorki, Franc Kafka, Herman Hese, Henri Miler, Ernest Hemingvej…
„Ništa se ne može porediti sa dahom živog bića.“ – Knut Hamsun
